عزیزیم آغ ساخلارام
کؤینگین آغ ساخلارام
بیرده قاپیمدان گیرسن
سنی قوناق ساخلارام

عزیزم سفید نگه می‌دارم
پیراهنت را سفید نگه می‌دارم
اگر دوباره از درم وارد شوی
تو را مهمان نگه می‌دارم.

عزیزیم قازان آغلار
اود یانار قازان آغلار
غریب ائلده اؤلنین
قبرینی قازان آغلار

عزیزم دیگ گریه می‌کند
آتش می‌سوزد و دیگ گریه می‌کند
هر کس که در غربت بمیرد
گورکن برایش گریه می‌کند.

عزیزیم بالابانی
آستا چال بالابانی
هامینین بالاسی گلدی
بس منیم بالام هانی؟

عزیزم بالابان را
آهسته بنواز بالابان را
فرزند همه آمد
پس فرزند من کو؟

بیر چای گئچدیم داشی یوخ
بیر آت میندیم باشی یوخ
بوردا بیر غریب اؤلوب
باجی‌سی قارداشی یوخ

از رودخانه‌ای گذشتم که سنگ نداشت
اسبی سوار شدم که سر نداشت
در اینجا غریبی از دنیا رفته است
که خواهر و برادر ندارد.

منی ووردی بوز ایلان
گؤزوم دولدی توزولان
کیم منیم کیمی اولدی
بوستانی گؤی پوزولان

مرا زد مار خاکی رنگ
چشمانم از گرد و خاک پر شد
چه کسی به سرنوشت من دچار شد
که بوستان سرسبزش خزان زده بشود.

عزیزیم باشدان آغلار
آغلایان باشدان آغلار
هر کیمین اوغلی اؤلسه
دورار او باشدان آغلار

عزیزم از نو گریه می‌کند
آدم گریان همیشه از نو گریه می‌کند
هر کس پسر از دست داده باشد
سحرگاهان بیدار می‌شود وگریه‌می‌کند.

باخچا منده بار منده
هئیوا منده نار منده
سینه‌م عطّار توکانی
نه ایسته‌سن وار منده

باغچه را هم‌در سینه دارم و میوه را هم
به را هم من دارم و انار را هم
سینه‌ام مثل دکّان عطّاری است
هرچه‌بخواهی در سینه‌ی‌سوخته‌ام‌ پیدا می شود.

عزیزیم کتان یاخشی
گئیمه‌یه کتان یاخشی
گزماغا غریب اؤلکه
اؤلماغا وطن یاخشی

عزیزم پارچه‌ی کتان بهتر
برای پوشیدن پارچه‌ی کتان بهتر
برای سیر و سیاحت سرزمین بیگانه
برای از دنیا رفتن وطن بهتر.

عزیزیم دن دن اولدی
قیزیل گول خندان اولدی
من سندن آیریلمازدیم
آیریلیق سندن اولدی

عزیزم پر پر شد
گل سرخ پر پر شد
من از تو جدا نمی‌شدم
جدایی از آن سر شد.

قیزیل گول اولمویایدی
سارالیب سولمویایدی
بیر آیریلیق بیر اؤلوم
هئچ بیری اولمویایدی

کاش گل سرخی نبود
تا زرد و پژمرده شود
کاش جدایی و مرگ
هیچکدام در جهان نبود.

عزیزیم بو داغییلا
گول سینمیش بو داغییلا
داغ چکدیله کؤنلومه
من اؤللم بو داغییلا

عزیزم با این داغ
گل شکسته با بوته‌اش
داغ بر دلم کشیدند
من از درد این داغ می‌میرم.

عزیزیم مرنده گل
گوللری درنده گل
بیر گلدین خسته گؤردون
بیر ده جان وئرنده گل

عزیزم به مرند بیا
موسم گل چیدن بیا
یک بار آمدی و بیمار دیدی
بار دیگر هنگام جان دادنم بیا.

من نئیلیم اؤزوم نئیلیم
بو جبره دؤزوم نئیلیم
آه چکسم عالم یانار
چکمه‌سم اؤزوم نئیلیم

من در این مصیبت با خودم چکار کنم؟
بر این جبر صبر کنم چکار کنم؟
اگر آه بکشم از آهم جهان می‌سوزد
اگر آه نکشم با این مصیبت‌جانکاه چکار کنم؟

دان اولدوزی دیکلندی
کروان یولا یوکلندی
سینه‌م بادامچا کؤزی
یئل ووردی کؤروکلندی

ستاره‌ی سحری در افق دیده شد
کاروان به راه افتاد
سینه‌ام مثل گل آتش درخت بادام است
باد زد و دوباره شعله‌ور شد.

گزرم قیراغینان
اوت دررم اوراغیلان
بیر عزیز ایتیرمیشم
آختاررام سوراغیلان

در دور و اطراف سیر می‌کنم
با داس علف می‌چینم
عزیزی را گم کرده‌ام
از هر طرف سراغش را می‌گیرم.

بو داغلار قوشا داغلار
چاتیب باش باشا داغلار
نئجه‌سن بیر آه چکم!
دؤنه‌سن داشا داغلار

این کوهها جفت هم هستند
سر به سر بالا به بالا در کنار همند
چگونه است که آهی بکشم!
تا تبدیل به صخره‌ی صمّا شوید ای کوهها.

بو داغدا اکین اولماز
اکمه‌سن اکین اولماز
سن گلمه‌سن یانیما
اورگیم سکین اولماز

در این کوهستان کشت و زرع دیده نمی‌شود
کشت و زرع را نکاری نمی‌روید
اگر تو در کنار من نیایی
دل من آرام نمی‌گیرد.

من عاشیق لالا داغی
بورویوب لالا داغی
هر یارا ساغالسادا
ساغالماز بالا داغی

من عاشق داغ شقایق هستم
همه جای کوه را شقایق پر کرده است
هر زخمی هم اگر التیام یابد
داغ فرزند التیام نمی‌یابد.

کوچه‌ده خونچا گئدر
ایچینده نیمچه گئدر
عالمین گولو گئدسه
بیزیمکی غونچه گئدر

در کوچه خوانچه می‌رود
در داخل خوانچه نیمچه می‌رود
اگر عالم گل از دستشان رود
ما غنچه‌مان از دست می‌رود.

عزیزیم وای بازاری
وای توکانی وای بازاری
آلان آلدی ساتان ساتدی
باغلاندی وای بازاری

عزیزم بازار آه و وای
دکان آه و وای و بازار آه و وای
خریدار خرید و فروشنده فروخت
بازار آه و وای بسته شد.

بو داغلار جنگلی داغلار
دیبی یونجالی داغلار
عزیزی الیندن گئدن
اوتورار دینجلی آغلار

این کوهها کوههای جنگلی هستند
کوهپایه‌هایشان مزارع یونجه است
هر کس عزیزی را از دست داده باشد
خستگی در می‌کند و دوباره گریه سر می‌دهد.

عزیزییم یازی غم
پاییزی غم یازی غم
من اؤلسم سنه قوربان
سن اؤلمه من یازیغم

من عزیز او هستم و بهار غمناک است
پاییز غمناک است و بهار غمناک است
اگر من بمیرم فدای تو باشم
تو نمیر من بیچاره می‌شوم.

آغاجدا خزل آغلار
دیبینده گؤزل آغلار
بئله اوغلی اؤلن آنا
سر گردان گزر آغلار

برگ‌های خزان زده‌ی درخت می‌گرید
زیبا روی نشسته زیر درخت می‌گرید
مادر پسر از دست داده
سرگردان می‌گردد و می‌گرید.